5/5 Jacek W. 4 years ago on Google
Dom
został
zbudowany
w
latach
1464-1467
z
fundacji
kustosza
wiślickiego
i
kronikarza
Jana
Długosza.
Przeznaczony
był
dla
wikariuszy
i
kanoników
kolegiaty.
W
1468
roku
biskup
krakowski
Jan
Lutek
zatwierdził
tę
darowiznę.
Według
tradycji
w
budynku
tym
pobierali
nauki
synowie
króla
Kazimierza
Jagiellończyka,
gdy
pozostawali
pod
opieką
słynnego
kronikarza.
W
XVIII
wieku
część
budynku
zajmowało
ziemstwo
wiślickie.
Według
wizytacji
z
1792
roku
wymagał
on
remontów,
które
wykonano
między
1820
a
1837
rokiem.
W
1873
roku
przeprowadzono
kolejną
renowację.
W
1915
roku
wojska
austriackie
poważnie
uszkodziły
budowlę.
W
1919
roku
usunięto
zniszczenia
i
odtworzono
portale.
W
1930
roku,
na
podstawie
projektu
Adolfa
Szyszko-Bohusza,
rekonstruowano
podział
wnętrza
domu,
kamienne
portale
i
obramienia
okienne.
W
1945
roku
dom
ponownie
poważnie
ucierpiał
w
wyniku
działań
wojennych.
Dopiero
w
latach
60-tych
XX
wieku
wykonano
przy
nim
niezbędne
naprawy,
połączone
z
badaniami
architektonicznymi.
W
ich
efekcie
ustalano
pierwotne
rozplanowanie
wnętrza
obiektu
oraz
odkryto
gotyckie
portale
i
polichromię
figuralną.
Dom
Długosza
w
Wiślicy
jest
budynkiem
piętrowym
i
podpiwniczonym
o
wydłużanym,
prostokątnym
planie,
ze
skarpą
w
południowo-zachodnim
narożu.
Ceglane
elewacje
obiektu
od
wschodu
i
zachodu
są
zwieńczone
trójkątnymi
szczytami
z
blendami
i
ostrołukowymi
wnękami,
w
których
umieszczono
kamienne
tarcze
z
herbem
Długosza
–
Wieniawa.
Budynek
składa
się
z
sieni
przelotowej,
ze
schodami
w
grubości
murów,
ujętej
od
zachodu
korytarzem
z
grupą
cel
po
bokach,
a
od
wschodu
dwoma
salami.
Na
piętrze
ponad
sienią
znajduje
się
dawny
refektarz.
W
sieni,
korytarzu
i
pokojach
zachowały
się
belkowane
stropy
z
resztkami
polichromii.
Na
piętrze
mieści
się
sala-refektarz,
dawna
jadalnia
księży.
W
północno-zachodniej
części
budynku
odkryto
unikatową
gotycką
polichromię
z
końca
XV
wieku.
Dziś
w
Domu
Długosza
mieści
się
wikariat
i
Muzeum
Regionalne
w
Wiślicy.
9 people found this review helpful 👍