(Translated by Google) In the inscription, the name of Waqif is Abi Al-Fatah Nahuji and the year of its construction is 501 AH. This inscription is in Arabic script and in six lines. This minaret was built from the property of General Abi Al-Fatah Nahuji due to its proximity to the gate of God. The reason for naming this minaret "Forty Girls" is not entirely clear, but we know that in some other cities of Iran such as Qom, Tehran, Semnan, Shahroud, Yazd, Nain and Damghan in different historical periods, this name is given to a number of buildings. They have placed a tomb or shrine. Also in ancient Isfahan, at least four other places were called by this name, all of which were in or near cemeteries. It is also clear that the name is a combination of the number "forty" as a sign of holiness or plurality and "girl" as a symbol of femininity. Therefore, it is not unlikely that the name of the forty girls was given to the minaret due to its proximity to a tomb or a glorious tomb of the same name, which was most likely a tomb or shrine for women. A number of mausoleums in Iran, which bear the names of forty girls or are known by other names such as baby, woman, lady, daughter and mother, have been among the shrines of women, whose devotion to this monument seems to be rooted in beliefs. Ancient Iran and believes in the goddess Anahita or "Venus". Unlike other historical minarets in Isfahan, where the exact information of the builders and the year of their construction is not available, the name of the builder and the year of construction of the Forty Girls Minaret are clearly recorded on it. Only the minaret with a single inscription is known, which contains artistic and historical values (Original) در کتیبه نام واقف آن ابی الفتح نهوجی است و سال ساخت آن نیز ۵۰۱ هجری قمری است. این کتیبه به خط عربی و در شش سطر است. این مناره از دارایی سپهسالار ابی الفتح نهوجی به دلیل نزدیکی به در گاه خدا بنا شده است. علت نامگذاری این مناره به «چهل دختران» به طور کامل روشن نیست اما می دانیم که در برخی دیگر از شهرهای ایران همچون قم، تهران، سمنان، شاهرود، یزد، نایین و دامغان در دوره‌ های مختلف تاریخی این نام را بر شماری از بناهای آرامگاهی یا زیارتگاهی نهاده‌ اند. همچنین در اصفهان قدیم دست‌ کم چهار مکان دیگر به این نام خوانده می‌ شدند که همگی در گورستان‌ ها و یا در نزدیکی آنها بوده‌ اند. همچنین روشن است که این نام، ترکیبی از عدد «چهل» به نشانه تقدس یا تکثر و «دختر» به عنوان نماد زنانگی است. بنابراین بعید نیست که نام چهل دختران را به واسطه نزدیکی این مناره با آرامگاه یا بقعه‌ ای ستوده به همین نام بر مناره نهاده باشند که به احتمال زیاد آرامگاه یا زیارتگاهی زنانه بوده است. شماری از بناهای آرامگاهی در ایران که نام چهل دختران بر خود دارند یا با نام های دیگری همچون بی‌بی، خاتون، بانو، دختر و مادر شناخته می‌ شوند در شمار زیارتگاه های زنان بوده‌ اند که به نظر می‌ رسد ارادت به این بناها ریشه در باورهای ایران باستان و اعتقاد به ایزدبانو آناهیتا یا «ناهید» دارد. برخلاف سایر مناره‌های تاریخی موجود در اصفهان که اطلاعات دقیقی از سازندگان و سال ساخت آنها در دسترس نیست نام سازنده و سال ساخت مناره چهل دختران به روشنی بر روی آن ثبت شده است از اینرو در شهر مناره‌های تاریخی، مناره چهل دختران با هویت‌ ترین مناره و تنها مناره کتیبه‌ دار منفرد شناخته می‌ شود که دربرگیرنده ارزش‌ های‌ هنری و تاریخی است

(Translated by Google) Year of Establishment: 501 AH (during the reign of Sultan Muhammad bin Malikshah of Seljuk)  The decorations of this minaret are made of bricks and it is decorated with three inscriptions, two of which are in Kufic script and one in Naskh script. This tall minaret, which is made of brick, is a circular bar 24 meters high with a total height of 29 meters. The first inscription in Kufic script contains verses 2, 3 and 4 of Surah Taha. The other inscription, which is in Naskh script, contains religious expressions, parts of which have disappeared. The third part, which is in Kufic script, has the date of 501 AH. Most scholars consider the main value of the inscriptions of this minaret in its manuscript, because this feature of the minaret of forty girls is unique. (Original) سال تاسيس: ۵۰۱ هجري(دوره پادشاهي سلطان محمد بن ملكشاه سلجوقي)  تزئينات این مناره آجري است و به سه كتيبه مزين است كه دو تاي آن به خط كوفي و يكي به خط نسخ است، مناره چهل دختران در محله جوباره قرار گرفته و از نظر قدمت دومين مناره تاريخ داري است كه در ايران شناخته شده است. اين مناره رفيع كه از آجر ساخته شده ميله اي مدور به ارتفاع ۲۴ متر است كه با پايه جمعاً ۲۹ متر ارتفاع دارد. اولين كتيبه كه به خط كوفي است شامل آيات ۲، ۳ و ۴ از سوره طه است. كتيبه ديگر كه به خط نسخ است،‌ شامل عبارات مذهبي است كه قسمت هائي از آن محو شده است. سومين قسمت كه به خط كوفي است تاريخ ۵۰۱ هجري را برخود دارد. اكثر پژوهشگران ارزش اصلي كتيبه‌هاي اين‌مناره‌ را در خط نسخ آن‌ مي دانند چرا كه اين ويژگي منار چهل دختران را منحصر بفرد كرده است.

قدیمی ترین‌ کنار منطقه قدیمی جوباره است که الان وسط یک‌کوچه قرار گرفته و متاسفانه در شرف نابودی...

در منطقه‌ی جویباره اصفهان مناره‌ای با ارتفاع ۴۰ متر توجه هر مسافر و رهگذری را به خود جلب می‌کند. کتیبه‌ی ثبت‌شده روی این مناره خبر از سال ۱۱۱۲ می‌دهد و این مناره را متعلق به سده‌ی ششم ه.ق می‌داند. این پنجمین مناره قدیمی کتیبه‌دار در ایران است. اصلی‌ترین ویژگی‌ که مناره چهل دختران اصفهان را از دیگر مناره‌های شناخته شده در این شهر جدا می‌کند، پنجره‌ی بزرگی است که روی این مناره کار شده و جهت آن رو به قبله است. ارتفاع مناره در زمان‌های گذشته بیشتر از ۴۰ متر بود اما با گذشت زمان از ارتفاع آن کاسته شد. عکس جدیدی که از پایه ی مناره اضافه کردم، نشون دهنده ی فونداسیون این سازه هست. ولی فکر میکنم، بهتره فکری به حال این سازه بشه تا قبل از اینکه خدا نکرده بخواد باعث اتفاقات ناگواری برای اهالی منطقه بشه.

(Translated by Google) The Minaret of the Forty Girls, also known as the Garland, belongs to the 6th century AH and is located in Isfahan, Quds Square (Toghchi), Soroush Street, the Minaret of the Forty Girls. It is one of the registered national monuments of Iran. In 1390, Isfahan Municipality built a side street between Kamal Street and Soroush Street in front of Al-Ghafoor Mosque called Saheb Al-Zaman Street. This street has been crossed by this minaret. Year of Establishment: 501 AH (during the reign of Sultan Mohammad Ibn Malikshah of Seljuk) The decoration of this minaret is made of brick and it is decorated with three inscriptions, two of which are in Kufic script and one in Naskh script. The minaret of forty girls is located in Jobara neighborhood. It is the second historic minaret known in Iran. This tall minaret, made of brick, is a circular bar 24 meters high, with a total height of 29 meters. (Original) مناره چهل دختران که با نام گارلند نیز شناخته می‌شود، مربوط به سدهٔ ۶ ه‍.ق است و در اصفهان، میدان قدس (طوقچی)، خیابان سروش، منار چهل دختران واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۵ آذر ۱۳۱۴ با شمارهٔ ثبت ۲۳۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. در سال ۱۳۹۰ شهرداری اصفهان یک خیابان فرعی بین خیابان کمال و خیابان سروش مقابل مسجدالغفور احداث کرد به نام خیابان صاحب الزمان، این خیابان از کنار این منار رد شده‌است. سال تأسیس: ۵۰۱ هجری (دوره پادشاهی سلطان محمد بن ملکشاه سلجوقی) تزئینات این مناره آجری است و به سه کتیبه مزین است که دو تای آن به خط کوفی و یکی به خط نسخ است، مناره چهل دختران در محله جوباره قرار گرفته و از نظر قدمت دومین مناره تاریخ داری است که در ایران شناخته شده‌است. این مناره رفیع که از آجر ساخته شده میله ای مدور به ارتفاع ۲۴ متر است که با پایه جمعاً ۲۹ متر ارتفاع دارد.

It is in an urgent need of restoration.

One of the oldest minarets in Isfahan. In old neighborhood of Isfahan. You can’t go inside and there is no entrance fee.

It has a unique building and related to Saljooghian reign

GOOD

منار چهل دختران یکی دیگه از مناره های دوره سلجوقی است که از نظر ارتفاع از منار علی و منار ساربان کوتاه تر است ولی نقوش بسیار زیبایی چون گل انداز،خفته راسته،گره سازی و کتیبه کوفی دارد.دیدن این شاهکار رو توصیه میکنم و به نظرم برای دیدنش میتونید در مسیر از منارهای دارالضیافه و منار ساربان هم بازدید کنید.متاسفانه این بنا هیچ تابلوی توضیحات برای گردشگران ندارد و بدون هیچ حریم و حصاری در وسط یک خیابان قرار گرفته و هرکسی میتونه به راحتی بهش آسیب برسونه.

It's good place

God

در یک فضای باز قرار دارد و در هر زمان از شبانه روز قابل بازدید می باشد

Good