Hrad, který se kdysi jmenoval Ronov, je svědkem dávné slávy Českého království a který dal jméno jednomu z nejstarších a nejmocnějších českých šlechtických rodů, Ronovcům. V současnosti jsou informační tabule ,bohužel, totálně zničeny vandaly, ale to by nemuselo odradit žádného milovníka historie od toho, aby se podíval na místo, odkud se vzali mocní pánové z Lichtenburka, z Dubé, nebo z Lipé. A ano, i pan Ptáček z Pirkštejna ronovec.

Miejsce klimatyczne, jednak wkoło pełno śmieci. Ruiny łatwo dostępne. Pozostałości średniowiecznej warowni wznoszą się na wzgórzu na prawy brzegu rzeki Nysy Łużyckiej. Pierwsza wzmianka, możliwe że murowanej już wówczas warowni zwanej Wronów (Ronow) pochodzi z 1262 roku. W XIII wieku zbudowano pierwsze założenie obronne należące do rodziny Oppalów. Warownia kilkakrotnie zmieniała właścicieli. W roku 1399 zamek został zdobyty przez mieszczan z pobliskiej Żytawy (Zittau) i zniszczony. Od tamtej pory warownia pozostaje w ruinie. Zamek ze względu na położenie, niewielkie rozmiary i kamienną konstrukcję, był bardzo trudny do zdobycia. Ufortyfikowany jak na ówczesne standardy przystało w fosę (suchą), most zwodzony, mur obwodowy, budynek mieszkalny i stołp. Posiadał także ciemnicę oraz głęboką na ponad 50 m, kutą w skale, studnię. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z 1262 roku, pierwszym burgrabią był Werner Opola. Na przełomie XIII i XIV wieku zamek należy do Zdzisława z Lipy. Na otoczoną kamiennym murem warownię składała się dwunastometrowa wieża, budynek mieszkalny i budynki gospodarcze, a na dziedzińcu była wykuta w skale studnia o głębokości 50 metrów. W 1318 roku okręg żytawski wraz zamkiem przejął książę jaworski Henryk I i ustanowił kasztelanem zamku Jarosława ze Sliven. W 1328 roku wymienił on te ziemie na Hradec Kralowe i Trutnow z czeskim królem Janem Luksemburczykiem. W następnych latach często zmieniają się właściciele zamku. Należy on do cesarza Karola IV, następnie do rady miejskiej Żytawy, księcia zgorzeleckiego Jana i na końcu do Anzelma von Ronow. W latach 90-tych XIV wieku zamek zajął siłą margrabia morawski Jobst. Jako że był on skłócony z czeskim królem Wacławem IV, ten wydał polecenie namiestnikowi Łużyc, Prokopowi zniszczenia zamku. Dokonał on tego podczas drugiego ataku w styczniu 1399 roku, podkładając minę prochową. Od tego czasu czasu opuszczony zamek zaczął popadać w ruinę. Jeszcze w 1433 roku znaleźli tu kryjówkę zbójnicy, organizując napady na karawany kupieckie.

Tak naprawdę Zamek w Trzcińcu, a w zasadzie jego ruiny. W pobliżu tablica informacyjna, ale niczego więcej. Brak wskazówek dojazdu, dojazd w ogóle wiedzie chyba przez prywatną posesję. Chaszcze i masa śmieci. Zamek piastowski, ale jak widać potomkowie Piastów nie szanują swojego dziedzictwa...

Najstarszy zamek Bogatyni. Gotycka twierdza wzniesiona w czasach konfliktu Związku Sześciu Miast z rycerstwem. Dzisiaj to już tylko ruina i potrzeba opowieści przewodnika, by wyobrazić sobie czas jego świetności, co jest jednak zrozumiałe w 600 lat po zdobyciu go i zniszczeniu przez mieszczan.

Przydało by się tu dużo serca. Natomiast spacery po leśnych ścieżkach w pobliżu są ciekawą atrakcją. Można tu znaleźć parę ciekawych smaczków 🙂

Piękna, długa historia tego miejsca. Warto poczytać wcześniej, co tam się działo aby już na miejscu oczami wyobraźni zobaczyć to inaczej. Niestety GRUBY MEGA GRUBY minus to składowisko części samochodowych, które wywalane są dosłownie wszędzie, pozostałości spalonych opon, oraz dojazd. Czy jakieś służby tam zaglądają bo to jest istna masakra?? Gdzie są ekolodzy ??

Kiedyś prawdopodobnie był to uroczy zamek, teraz to kompletne ruiny. Nikt o to miejsce nie dba! Tablica informacyjna spłonęła, wandale i śmieciarze uczynili to miejsce mało atrakcyjnym, szkoda bo ruiny zamku mogły wyglądać okazałe! Mimo to warto odwiedzić to miejsce zanim zniknie z powierzchni ziemi!

Szkoda, że miejsce w tej chwili jest zapuszczone. Warto obejść całe i zejść nieco w dół by przekonać się jak duży był to gród dawnych Słowian i jakie posiadał mury obronne.

Zarośnięte ruiny bez gospodarza

Trochę zapomniane miejsce. Brak opisów.

Fantastycznie miło jest się cofnąć w czasie do przodków