2/5 Silvia D. 4 years ago on Google
(Translated
by
Google)
About
NX:
Excellent
neurosurgeons
(for
the
most
part),
but
suffer
from
post-operative
attention.
People
are
dying
because
they
are
bored
of
dealing
with
serious
post-surgery.
They
have
the
miserable
notion
that
once
someone
comes
out
of
their
surgery,
their
responsibility
ends.
No
gentlemen.
Doctors'
"responsibility"
ends
when
the
patient
is
fully
(or
fully)
restored.
Patients
may
not
recur,
or
even
die
after
a
few
months
because
you
just
think
your
job
is
over
once
you
have
taken
the
patient
out
of
the
operating
room
and
told
him
that
"it
is
fine
and
he
can
safely
go
home,
since
a
hospital
can't
offer
anything
more.
"
Nursing
also
needs
radical
changes.
For
the
1st
Pathologist:
It
makes
sense
to
be
crazy
with
so
many
people,
but
guys,
this
is
the
job,
what
to
do.
You
need
calm,
patience,
and
patient
analysis.
Analysis
is
not
your
choice.
It
is
an
obligation
in
their
lives.
For
the
Neurologist:
Although
chaos,
serious
work
is
being
done.
Sadly
crazy
and
serious
to
unacceptable,
the
disagreement
between
the
rest
of
the
hospital.
For
ICU:
Really
unacceptable
attitude.
Zero
humanity.
The
situations
may
have
made
them
look
at
human
beings
simply
as
meat
(with
pockets
maybe?
I
don't
know
...),
but
that's
no
excuse.
Unacceptable
behavior
of
ICU
heads
(not
just
on-call
doctors
who
are
impeccable),
such
as
the
presence
of
so
many
germs,
along
with
the
infinite
justifications
for
their
existence.
It
is
not
a
coincidence
that
statistically
most
surgeries
in
Gennemata
are
successful,
but
many
patients
then
skip
over
the
entire
hospitalization
process
(with
the
responsibility
of
more
doctors,
not
just
nurses).
In
summary,
it
is
imperative
that
your
patient's
relatives
receive
full
attention
throughout
their
postoperative
course.
No
need
for
voices
and
nerves
(which
will
surely
come
sometime)
but
calmness
to
come
up
with
a
solution
that
will
always
be
in
your
human
interest.
(Original)
Για
τη
ΝΧ:
Εξαιρετικοί
νευροχειρουργοί
(ως
επί
τω
πλείστω),
αλλά
πάσχουν
στη
μετεγχειρητική
τους
προσοχή.
Πεθαίνει
ο
κόσμος
επειδή
βαριούνται
να
ασχοληθούνε
σοβαρά
μετεγχειρητικά.
Έχουν
την
άθλια
αντίληψη
ότι
άπαξ
και
βγει
κάποιος
ζωντανός
από
το
χειρουργείο
τους,
τελειώνει
και
η
ευθύνη
τους.
Όχι
κύριοι.
Η
"ευθύνη"
των
γιατρών
τελειώνει
όταν
ο
ασθενής
επανέλθει
πλήρως
(ή
πληρέστερα).
Δε
γίνεται
να
υποτροπιάζουν,
ακόμη
και
να
πεθαίνουν
οι
ασθενείς
μετά
από
κάποιους
μήνες
επειδή
απλά
θεωρείτε
ότι
η
δουλειά
σας
τελείωσε
μόλις
διώξατε
τον
ασθενή
από
το
χειρουργείο
και
του
είπατε
ότι
"είναι
μια
χαρά
και
μπορεί
να
πάει
με
ασφάλεια
σπίτι
του,
μιας
και
το
νοσοκομείο
δε
μπορεί
να
προσφέρει
κάτι
παραπάνω".
Η
νοσηλεία
επίσης
χρειάζεται
ριζικές
αλλαγές.
Για
την
Α'Παθολογική:
Λογικό
να
είναι
τρελαμένοι
με
τόσο
κόσμο,
αλλά
ρε
παιδιά,
αυτή
είναι
η
δουλειά,
τι
να
κάνουμε.
Οφείλετε
ψυχραιμία,
υπομονή
και
ανάλυση
στους
ασθενείς.
Δεν
είναι
επιλογή
σας
η
ανάλυση.
Είναι
υποχρέωση
στη
ζωή
τους.
Για
τη
Νευρολογική:
Αν
και
χάος,
γίνεται
σοβαρή
δουλειά.
Δυστυχώς
τρελή
και
σοβαρή
έως
απαράδεκτη,
η
ασυνεννοησία
μεταξύ
των
υπόλοιπων
τμημάτων
του
νοσοκομείου.
Για
τη
ΜΕΘ:
Πραγματικά
απαράδεκτη
στάση.
Μηδενική
ανθρωπιά.
Μπορεί
οι
καταστάσεις
να
τους
έχουν
κάνει
να
βλέπουν
τον
άνθρωπο
απλά
ως
κρέας
(
με
τσέπες
ίσως;
δε
ξέρω...),
αλλά
δεν
είναι
δικαιολογία
αυτό.
Απαράδεκτη
συμπεριφορά
των
κεφαλών
της
ΜΕΘ
(όχι
των
απλών
εφημερευόντων
ιατρών
οι
οποίοι
είναι
άψογοι),
όπως
απαράδεκτη
και
η
ύπαρξη
τόσων
μικροβίων,
μαζί
με
τις
άπειρες
δικαιολογίες
για
την
ύπαρξή
τους.
Δεν
είναι
τυχαίο
το
ότι
στατιστικά
οι
περισσότερες
εγχειρήσεις
στο
Γεννηματά
είναι
επιτυχείς,
αλλά
αρκετοί
ασθενείς
στραβώνουν
μετά,
στην
όλη
διαδικασία
της
νοσηλείας
(με
ευθύνη
περισσότερο
των
γιατρών,
όχι
μόνο
των
νοσηλευτών).
Συνοψίζοντας,
χρειάζεται
οπωσδήποτε
αμέριστη
προσοχή
στον
ασθενή
συγγενή
σας
σε
όλη
τη
μετεγχειρητική
του
πορεία.
Δε
χρειάζονται
φωνές
και
νεύρα
(που
σίγουρα
θα
έρθουν
κάποια
στιγμή)
αλλά
ψυχραιμία
για
να
βγαίνει
λύση,
η
οποία
θα
είναι
πάντα
προς
το
συμφέρον
του
ανθρώπου
σας.
7 people found this review helpful 👍