Polubiłam tę Kaplicę Zdrojową od pierwszego "spotkania". Kaplicę tym cenniejszą, że zbudowaną ( 1884 r.) z datków mieszkańców Buska i datków kuracjuszy, którzy bardzo często do tego miejsca przychodzili i nadal przychodzą na chwilę refleksji, albo po prostu na chwilę wyciszenia. Ołtarz główny przedstawia patronkę kaplicy - św. Annę, a po jej bokach dwie figury wyrzeźbione z lipowego drzewa... Malowidła znajdujące się na stropie kaplicy przedstawiają tajemnice różańcowe. Na ścianach - obrazy, przedstawiające między innymi bł. Wincentego Kadłubka i bł. Jacka Odrowąża... Przed ołtarzem św. Anny zawsze płoną światełka zapalane przez nawiedzających kaplicę parafian, turystów lub kuracjuszy... Przyjemnie jest pobyć w tym miejscu, "na najwyższym wzniesieniu parku zdrojowego ", w cieniu wiekowych już drzew i często w towarzystwie rudych mieszkanek parku, wiewiórek skaczących swobodnie bez lęku po schodkach prowadzących do kaplicy. Zachęcam.

Piękny nieduży, kameralny zabytkowy kościółek - w pięknym otoczeniu parkowym. Idealny dla kuracjuszy. Było OK. Polecamy.

Urocza, zabytkowa kaplica w Parku Zdrojowym, nie w jego centrum, ale blisko głównej ulicy Buska - Zdroju. /Kościół znajduje się w znacznej odległości od centrum/ . Warto zajrzeć tutaj chociaż na chwilkę...

Piękna mała kapliczka. W niedziele i Swięta często odbywają się koncerty muzyki poważnej. M.in występuje młodzież ze szkół muzycznych, genialnie uzdolniona. Można też przysiąść na ławkach przed kaplicą.

Bardzo ładna i stosunkowo duża kaplica usytuowana na najwyższym wzniesieniu parku zdrojowego. Zwana również kościółkiem zdrojowym - wzniesiona w stylu neogotyckim w 1888 roku.

W parku w pobliżu Łazienek Marconi mała kapliczka.Wśród starych drzew biegają wiewiórki.Dopiero po remoncie , ogrzewana-gromadzi sporą gromadę wiernych.

Piękna stara mała kaplica. Codzienna msza o 16, co jest dobrze bo wszystkie inne kościele mają o 17 (zima). Od 15 adoracja.

Kaplica położona w pięknym miejscu. Siostra zakonna zachęca, by wierni włączali się do Liturgii Mszy Świętej przez czytanie czytań. Daje to większe poczucie wspólnoty i jedności wiernych świeckich i duchownych