Küçük parklara kolay ulaşırsınız, ancak doğaya böylelikle ulaşamazsınız. Yeterli büyüklükte olmadıklarından bu nevi parklarda eski harmanları çevirenler gibi fasit bir döngüyle yürürsünüz. Doğa değil doğa imitasyonudur buralar. Karar mercinde koltuk kapabilmiş kent planlamacılarınız rant siyasetine ram olmuş birileriyse, yaşam öyküleri kentte geçmediyse, tarım dışı, kentli bir geçmişleri yoksa, sefer tasından ilham alınmış binalarınızın mimarları da bunların arkadaşları gençlerse; bir nebze de olsun yaşanılası bir şehir hayatınız olamaz. Bir kentin mimarisi insan kaynağıyla oluşur. Taş, tuğla yada kereste yoksa taşınır getirilir, berki yoksa yoktur. El oğluyla da değirmen dönmez. Olsa olsa tek bir bulvarınızı yada ne bileyim bir iki binanızı tasarlar, çeker gider. Yönetenler eğitimsiz, kadro dağıttıkları zatlar da sadece dört yılda mimar oldum sananlarsa, ürünleri kent ve binalarda gün yüzü göremez, depreşir, kıvranır, bunalır, bekler, oyalanır devranınızı böyle böyle geçirirsiniz. Ne demiş yazar, insan bir şeye kızarsa, küserse bir nedeni yoktur, bin nedeni vardır, bin nedeni. Ayıp olmasın, adet yerini bulsun, dostlar alışverişte görsün ve de desinler diye köşeye bucağa serpiştirilen bir kaç küçük parkta nefes almaya çalışırsınız. Buraları yeni nesle kentimiz bu, dünyamız bu diye takdim edersiniz. Bilmeyen de, dünyayı kenti bu sanır. Ankara’nın muhtemelen çoğu bu parkçıkları bile bulamıyor. Yeşillik, ağaç, açıktan akan temiz su akıntıları ve ışıyan Güneş, kentlilerin haklarını yok sayanlara, yiyenlere mi kalıyor? Kaos kentlerinin mikro parkları. Bunu da bulamayan çok. Bir başka üzüntüm de, ömrünü halk kitlelerinin kent yaşamlarını insani ölçütlerle yaratmaya, tasarlamaya adamış efsane bir mimarın adının bu parkçığa verilmiş olması...

Çukurambar ın nefes aldığı, ancak köpeklerden korkarak yürüyüş de yapabildiğiniz park..

ışıklandırmalar çok iyi oldu, bide tenis kortu yapılsa

Keyifli bol çocuklu güzel bir park

Guzel

Bakımlı

Rahat